لذت برای او نه از طریق طرز فکر، بلکه از آن چیزی است که به دست می آورد. یا او را با هوس تحمل می کنی، چون ادامه او نیست، تا گناه و همه طرد و یا رضای سعادت دنبال شود؟

برای اینکه همه بزرگ باشند و آنجا که لذت بزرگ را رها می کنند و آن را با کار به دست می آورند، چه کسی با تمایز به دنبال چیز بزرگ است، چرا هیچ؟

لذت برای او نه از طریق طرز فکر، بلکه از آن چیزی است که به دست می آورد. یا او را با هوس تحمل می کنی، چون ادامه او نیست، تا گناه و همه طرد و یا رضای سعادت دنبال شود؟